Wirtualna Stadnina Koni "Cedryka": ******Kuzuri

Informacje podstawowe:

Imię: ******Kuzuri

Rasa: Koń hanowerski

Matka: Cheyenne

Ogier: Avenger

Data urodzenia: 24. 02. 2010 r.

Hodowca: Detalli&Dyenney (wsks-winter-mist.blogspot.com)

Właściciel: Detalli&Dyenney (wsks-winter-mist.blogspot.com)

Opis:

Zależało nam na wzbogaceniu stajni w kolejną perłę do WKKW, która w rodowodzie miałaby same gwiazdy. Tak powstał kolejny ogier niesamowicie urozmaicony rodowodowo. Linia koni hanowerskich w jego pochodzeniu jest piękna i nieskazitelna. Cheyenne, młoda klacz w pełni sił, jej matka to *Clover a ojciec *Alltag. *Alltag ma w swym rodowodzie Cappuccino, hanowera o cudownej bonitacji 99/100 i klacz *Avalache, która może się poszczycić końmi takimi jak *Quanta Su i *Hoffe. Natomiast Cappuccino ma niesamowitą mistrzynię *Illuvie i ogiera *Salinero. Patrząc natomiast na ojca naszego Kuzuriego, to jest nim Avenger, dobry, młody koń, z wielkim potencjałem. U niego także pojawia się *Avalanche wraz z jej linią. Natomiast ojcem Avengera jest *Harry Angel. U niego rodzicami są Hysteria i Amaretto ze Starlight Meadows, w linii Cheyenne te konie także się powtarzają.

Narodzinom Kuzuriego towarzyszył duży strach, Cheyenne pierwszy raz miała urodzić źrebaka, na miejscu zjawił się weterynarz, by kontrolować cały przebieg. Całe szczęście poród odbył się bez komplikacji a naszym oczom ukazał się źrebaczek z piękną odmianą na głowie. Patrzył na wszystko zaciekawiony, zupełnie inaczej niż jego mata za młodu. Wstał w miarę szybko i na chwiejnych nóżkach podążał do przodu co chwila zatrzymując się by złapać równowagę. Już wtedy w jego oczach był ten błysk.

Przez pierwsze miesiące swojego życia raczej nie odchodził od matki, wolał się jej trzymać. Cheyenne jako młody rodzic sama nie wiedziała co robić, jednak ufała instynktowi i ucząc się na własnych błędach zajmowała się pierworodnym. Nie da się mu tego odmówić, gniady był bardzo ciekawski i słysząc zbliżające się kroki z ufnością naiwnością próbował wyjrzeć z boksu. Nie bał się ludzi, miał ponadto dobre maniery. Jego matka także nie odpędzała nas od źrebaka, to znaczy, zależy kogo. Ja i Dien mogłyśmy podchodzić prawie w każdej porze. Inni, w zależności na ile klacz im ufała. Wypuszczanie ich na padok było bardzo ciekawy doznaniem, gdyż młody rwał się szybciej do wyjścia z boksu od matki. O ile Cheyenne nie chciała za bardzo wypuszczać źrebaka, tak Kuzuri nie mógł się doczekać i robił wszystko by wyjść. Jednak gdy już wychodziliśmy ze stajni sytuacja się uspokajała, klacz się nie zapierała, ogierek nie rwał jak szalony.

W późniejszych okresach życia z wychodzeniem na pastwiska było nieco gorzej, jego chęć biegania była tak wielka, że już po opuszczeniu stajni dwie, lub trzy osoby musiały go powstrzymywać, podczas gdy klacz spokojnie dreptała. Gdy już znalazł się na padoku biegał, i biegał, i biegał… biegał i biegał… tak. Można by czekać aż przystanie, by go sfotografować, a ze stania wyszłoby tyle, że mielibyśmy rozmazane zdęcia. Uczenie zachowania przy czyszczeniu było przyjemnością, chciałam spędzać z nim jak najwięcej czasu, mając nadzieję, że wymyślę mu imię, bo długo jako „***” nie mógł funkcjonować. Zawsze przy czyszczeniu spokojnie stał i czekał, nawet, jeżeli jakaś czynność mu się nie podobała, nie próbował mnie skrzywdzić. Miał mocne mięśnie, bardzo mocne, ułatwiało nam to wszystkie ćwiczenia wprowadzające, skakał przez niziutkie przeszkody, przechodził przez drągi, próbował powtarzać moje ruchy, którymi uczyłam go zalążków ujeżdżenia. Nawet, gdy nie miał ochoty na ćwiczenia, nie próbował się buntować. Tylko gdy ja go prowadziłam na padok on nie ruszał szaleńczym tempem a szedł grzecznie przy mnie. Mogłam go przytulać, głaskać, pozwalał mi się kłaść, gdy on był na padoku i trącał mnie nosem. Wtedy wymyśliłam jego imię, Kuzuri, czyli obrońca.

W okresie zajeżdżania najpierw powoli przyzwyczajałam go do siodła, nie buntował się, ale musiał zrozumieć, że wędzidło wkłada się do pyska a nie między uszy. Gdy przyzwyczaił się do metalu i popręgu dosiadłam go pierwszy raz. Brykał, tylko trochę, lecz po chwili się uspokoił. Cały proces nauki też przebiegał bezbłędnie, ogier chłonął wiedzę.

Podczas treningu jest skupiony, stara się wykonywać co jeździec każe, bierze pod uwagę i stara się wychwycić każdą pomoc. Przy treningu skoków czasem potrafi się rwać na przeszkodę, ale jednak wolta, w ostateczności, powinna załatwić sprawę. W terenie tak samo, specjalnie nie szarpie do przodu. Choć to zależy od jeźdźca, niedoświadczony, który go nie spotkał nigdy wcześniej, może się spodziewać testów z jego strony. Jednak najczęściej po prostu się słucha czekając na galop. Nadaje się idealnie na czołowego, bo na dodatek raczej nie należy do tych strachliwych.

To bardzo przyjazny koń, nie skrzywdzi nikogo, nie kopnie, nie ugryzie, jeżeli nie będzie chciał kogoś widzieć położy uszy i nie da się dotknąć, ale on nie jest agresywny. W stosunku do koni tak samo, jest bardzo spokojny i opanowany, będzie grzeczny, raczej nie reaguje na atak innego konia i próbuje jakkolwiek odejść od walki, lecz gdy do niej dojdzie, no cóż, to koń ma mało szans na przegraną. Gniady potrafi być groźny, gdyż jest olbrzymi, dobrze o tym wie, ale wykorzystuje to tylko w wyjątkowych sytuacjach. Na dodatek jest wytrzymały i silny. Jednak tak jak mówię, najczęściej ignoruje konia atakującego, co najwyżej postraszy go zębami. To koń stabilny, opanowany a zarazem wesoły.

Nie ma problemu z przyczepką, na rozprężalni zachowuje się wzorowo, nie przeszkadzają mu konie wręcz siadające czasem na jego zadzie, co prawda to prawda, może tupnąć, ale nic więcej. Na zawodach stara się jeszcze bardziej, robi wszystko co jeździec każe i nie tylko.

Skoki – Bardzo je lubi, wręcz kocha. Gdy widzi przeszkodę jego umysł nastawia się na jak najwyższe wybicie w powietrze. Nie ma na niego mocnych, wysoka przeszkoda, kolorowe drągi, straszne kształty, mór, rów z wodą. Nic go nie przestraszy, będzie pędził na przeszkodę i skoczy z ogromnym zapasem. Na dodatek słucha się jeźdźca, można powiedzieć, że to praca pięćdziesiąt na pięćdziesiąt. Bierze pod uwagę wskazówki jeźdźca by wiedzieć gdzie jechać, jakim tempem, lecz gdy wie, że może przyśpieszyć, lepiej skoczyć, to, to zrobi. Jest do tego stworzony.
Cross – Od zawsze kochał biegać po otwartych przestrzeniach. Od zawsze miał niezmierzoną sił e w nogach i wytrzymałość. Od zawsze był nieustraszony. I od zawsze potrafił pięknie skakać. Podsumowując, to dyscyplina, która została stworzona z myślą o nim. Jest silny, wysoki, ma długie nogi, ułatwia mu to bieg w wodzie, czy ciężkie, długie skoki. Wszelkie dziuple czy hydry nie sprawiają mu problemu, nie boi się. Chlup wody także nie wywołuje chwilowego zaćmienia umysłu. Jest skupiony, a zarazem wesoły i całkowicie pochłonięty, jedyne, co jeździec musi zrobić, to utrzymać się siodłem.
Ujeżdżenie – Czworobok także jest dla niego dobrym miejscem. Ma miękkie, pewne, sprężyste i płynne ruchy. On nie chodzi, on pływa w powietrzu. Jest tak skupiony na jeźdźcu, że trudno zauważyć jakiekolwiek sygnały. Ładnie się ganaszuje, robi piękne przejścia. Miękkim, delikatnym i rozluźnionym chodem pokonuje czworobok całkowicie pochłonięty tym co robi i nastawiony na odczuwanie każdego sygnału jeźdźca.

Informacje szczegółowe:

Znaczenie imienia: Obrońca, mówili tak na Wolverine’a w filmie „Wolverine”
Zdrobnienie imienia: Ronin, Obrońca, Tarcza, Wolverine, Wolvy
Chip: Posiada
Paszport: Posiada
Kondycja: Bardzo dobra
Zdrowie: Celujące
Kontuzje: Nie
Przebyte choroby: Brak
Szczepienia: Tak, wszystkie
Odmiany: Tak, soon
Werkowany: Tak
Kuty: Tak, na 4 nogi
Ujeżdżony: Tak
Predyspozycje: Skoki (P-C1), cross (medium, hard, very hard), ujeżdżenie (L-N), WKKW (medium, hard, very hard), hodowla
Własność: Detalli&Dyenney (wsks-winter-mist.blogspot.com)